Budowanie Kościoła Domowego

Rodzina żyjąca w pełni

Papież Paweł VI w swojej wspaniałej adhortacji apostolskiej poświęconej ewangelizacji Evangelii Nuntiandi przytacza nauczanie Soboru Watykańskiego II, który nazywa rodzinę Kościołem domowym. Dla Pawła VI oznacza to, że by naprawdę stać się Kościołem domowym „w każdej rodzinie chrześcijańskiej należy odkryć różne postacie i rysy Kościoła powszechnego”.

Sobór Watykański II głosił również, że każdy katolik jest powołany do świętości. A ponieważ zdecydowana większość katolików przeżywa swoje życie w rodzinach, to jest oczywiste, że to rodzina powinna być miejscem, w którym każdy jej członek może wzrastać w świętości.

Jak poprzez wieki pokazują nam święci, świętość życia prowadzi nieodzownie do dawania świadectwa w codziennym życiu. W naszych czasach dzieło ewangelizacji nie jest zarezerwowane tylko dla nielicznych wybranych, ale jest obowiązkiem wszystkich ochrzczonych chrześcijan.

W bardzo dosłownym sensie wszyscy jesteśmy powołani do bycia misjonarzami. Wszyscy jesteśmy wezwani, aby swoim życiem każdego dnia „głosić” Ewangelię ludziom wokół nas. Dla większości z nas podstawowym miejscem by to robić są właśnie nasze rodziny.

Właśnie z tego względu rodzina chrześcijańska jest w swej istocie misyjna. Używając słów Jana Pawła II, „rodzina otrzymuje misję strzeżenia, objawiania i przekazywania miłości” (Familiaris Consortio, 17). Z uwagi na tę rolę rodzina chrześcijańska jest nazywana obrazem miłości i komunii, jaka istnieje między trzema Osobami Trójcy Świętej.

Rodzina katolicka jest w stanie odkryć i przekazać tę miłość w sposób szczególny, ponieważ jest oparta na małżeństwie sakramentalnym. Chrześcijańscy małżonkowie otrzymują tę miłość jako boski dar, ale zarazem otrzymują ją jako zadanie. Ich zadaniem jest bowiem życie według tej miłości, najpierw względem siebie i swoich
dzieci, a następnie względem innych. To jest istota misji rodziny we współczesnym świecie.

Właśnie z tego powodu, gdy rodzina chrześcijańska chce osiągnąć swoją pełnię – być we współczesnym świecie żywą ikoną komunii Osób Trójcy Świętej – staje w samym sercu ewangelizacyjnej misji Kościoła. A kiedy rodzina w ten sposób odpowiada na projekt Stwórcy, to naprawdę staje się „Kościołem domowym”.

W ostatnim czasie Papież Franciszek przypomniał nam, że rodziny chrześcijańskie „są Kościołem domowym, gdzie Jezus wzrasta w miłości małżonków, wzrasta w życiu dzieci”.

Aby pomóc naszym rodzinom lepiej realizować ich powołanie, Rycerze Kolumba zapoczątkowali inicjatywę pod hasłem: „Budowanie Kościoła Domowego: Rodzina żyjąca w pełni”.

W ramach tego programu nasze rodziny mogą pełniej realizować swoją misję, aby być autentycznym Kościołem domowym. Odbywa się to poprzez codzienną modlitwę, katechezy, czytanie Pisma Świętego, jak również poprzez miesięczne projekty charytatywne i społeczne, które mogą być zrealizowane przez konkretną rodzinę.

Jak wszyscy wiemy, w nowoczesnym społeczeństwie trudności małżeńskie mogą być źródłem wielkiego cierpienia, ale zarazem okazją do pojednania i prawdziwej odnowy wewnętrznej. Jak stwierdził papież Franciszek, „Kościół jest powołany, by był zawsze otwartym domem Ojca (...), gdzie jest miejsce dla każdego z jego niełatwym życiem” (Evangelii Gaudium, 47). Osoby będące w separacji lub rozwiedzione, które pozostają wierne swojej przysiędze małżeńskiej, wymagają troski Kościoła w ich trudnych sytuacjach, takich jak samotność i ubóstwo. Osoby żyjące w związkach niesakramentalnych nie powinny uważać się za „odłączonych od Kościoła, skoro jako ochrzczeni mogą, owszem, powinni uczestniczyć w jego życiu” (Familiaris Consortio, 84).

„Miłość pasterska przynagla Kościół, by pomagał ludziom cierpiącym z powodu rozpadu ich małżeństwa, żyjącym w stanie wymagającym powierzenia się łasce Chrystusa. Bardziej bolesna rana powstaje, gdy te osoby decydują się na ponowne małżeństwo i rozpoczynają życie, które nie pozwala im przyjmować Komunii Świętej. Oczywiście w tych przypadkach Kościół nie może przyjmować postawy sędziego, który potępia (por. Papież Franciszek, Homilia wygłoszona 28 lutego 2014 r.), ale postawę matki, która zawsze przyjmuje swoje dziecko i pielęgnuje jego rany, by mogły się zagoić (por. Evangelii Gaudium, 139-141). Kościół wezwany jest, by z wielkim miłosierdziem szukał form towarzyszenia swoim dzieciom, by mogły one odnaleźć drogę pojednania z Bogiem. Z cierpliwością i zrozumieniem musi wyjaśniać im, że to, iż nie są w stanie uczestniczyć w życiu sakramentalnym nie oznacza, że są oni wyłączeni z życia chrześcijańskiego i relacji z Bogiem” (Synod Biskupów, Wyzwania duszpasterskie związane z rodziną w kontekście ewangelizacji, Instrumentum Laboris, 103).

Ta inicjatywa może pomóc wszystkim rodzinom, bez względu na trudności, z którymi się mierzą, pogłębić ich relację z Panem. Szczególnie może pomóc rozwiedzionym rodzicom wypełnić ich obowiązek wychowywania swoich dzieci w wierze katolickiej. Może uspokoić ich, że komunia z Bogiem nie została zerwana, ale wręcz może być nadal umacniana poprzez modlitwę, czytanie Pisma Świętego, aktywność w życiu wspólnoty parafialnej, służbę innym i ewangelizację. W ten sposób oni także mogą stać się częścią naszej inicjatywy i wzrastać w wierze.

Poprzez tę inicjatywę Rycerze Kolumba zwracają się w szczególny sposób do Świętej Rodziny i modlą się modlitwą św. Jana Pawła II, by „każda rodzina umiała wielkodusznie dawać swój własny wkład w przyjście na świat Jego Królestwa”, „poprzez wstawiennictwo świętej Rodziny z Nazaretu, aby Kościół wśród wszystkich narodów na ziemi mógł owocnie wypełniać swoją misję w rodzinie i poprzez rodzinę”.

W ten sposób Zakon podejmuje całoroczne przygotowania do 8. Światowego Spotkania Rodzin, które odbędzie się w dniach 22-27 września 2015 r. w Filadelfii.

W momencie zakładania Rycerzy Kolumba Czcigodny Sługa Boży Ksiądz Michael McGivney starał się odpowiedzieć – zarówno w aspekcie doczesnym, jak i duchowym – na kryzys życia rodzinnego dotykający katolików żyjących w XIX-wiecznej Ameryce. Jako młody człowiek osobiście doświadczył wyzwań, z którymi musiała mierzyć się jego matka samotnie opiekująca się rodziną po tragicznej śmierci ojca. Później, jako kapłan miał do czynienia z codziennymi problemami rodzin z jego wspólnoty parafialnej związanymi z ubóstwem, przemocą, uzależnieniami, uprzedzeniami i dyskryminacją. Z twórczym geniuszem i determinacją ksiądz McGivney odpowiedział na tę sytuację różnorodnymi przedsięwzięciami duszpasterskimi inicjowanymi w swojej parafii oraz – co najważniejsze – poprzez założenie Rycerzy Kolumba, umożliwił pokoleniom świeckich katolików praktyczne wspieranie swoich rodzin w codziennym życiu. Rozwijając nowy program kierowany do rodzin, Rycerze Kolumba kontynuują zatem misję księdza McGivneya i pozostają wierni jego wizji.

Chciałbym również wyrazić słowa podziękowania dla księdza Luis Granados DCJM z parafii pw. Najświętszej Maryi Panny w Littleton, w stanie Kolorado. Jego program „W stronę parafii przyjaznej rodzinom” był inspiracją dla tej inicjatywy i bez jego pomocy nasz program nie mógłby powstać.

Dla rodzin

Ponieważ fundamentem tego programu jest modlitwa, pierwszy krok polega na stworzeniu miejsca modlitwy w
twoim domu. W tym obszarze powinna koncentrować się modlitewna część programu realizowana w domu. Ikoną
towarzyszącą tej inicjatywie jest „Święta Rodzina” lub Matki Bożej Częstochowskiej.

Modlitwa towarzysząca programowi zatytułowana „Modlitwa Rodzinna” została napisana przez Najwyższego Kapelana
abpa Williama Lori. Twoja rodzina powinna dołączyć tę modlitwę do swoich codziennych praktyk modlitewnych.

Kącik modlitwy powinien być prosty a zarazem wyjątkowy. Każda rodzina może urządzić go tak, jak chce – w sposób indywidualny lub wyszukany.

Wraz ze wspominaną modlitwą znajdziesz na stronach tej broszury miesięczne zagadnienia, projekty, pieśni i psalmy
dla twojej rodziny. Pomogą wam one wzmocnić zarówno wiarę waszej rodziny, jak i osobistą wiarę poszczególnych
jej członków.

 

Modlitwa Rodzinna

Ojcze Niebieski, dziękujemy Ci za dar rodziny. Prosimy Cię, oświeć nasze serca i umysły, abyśmy w pełni realizowali powołanie do miłości.

Spraw, byśmy w życiu codziennym i w pracy,
odzwierciedlali tę ofiarną, odwieczną miłość, którą
pokazujesz nam Ty, Ojcze, wraz ze Swym Synem i
Duchem Świętym.

Spraw, by Twoja miłość objawiała się poprzez pokój
królujący w naszym domu, i poprzez wiarę, którą
wyznajemy i której dajemy świadectwo życiem.
Niech nasza rodzina będzie zawsze oazą
bezinteresownej miłości, zrozumienia, przebaczenia i
radości. Zechciej obdarzyć nas mądrością i odwagą,
byśmy stali się świadkami Twoich odwiecznych planów dla rodziny. Spraw, by Najświętsza Rodzina z Nazaretu prowadziła nas, jako rodzinę, do świętości.

Prosimy Cię o to przez naszego Pana Jezusa Chrystusa,
Twojego Syna, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, jeden Bóg przez wszystkie wieki wieków.

Amen.

 

Dla Rad

Najprostszy sposób wzięcia udziału w tym przedsięwzięciu to dostarczenie tej broszury do zainteresowanych rodzin w twojej Radzie i parafii. Rady, które chcą zrobić więcej, by wzmocnić swoje rodziny w wierze i tym samym wzmocnić swoje parafie, mogą podejmować dodatkowe inicjatywy.

Rozpocznij program prosząc swoich kapelanów lub innych zaangażowanych przedstawicieli duchowieństwa, by pobłogosławili ikony Świętej Rodziny lub Matki Bożej przyniesione przez rodziny na spotkanie. Następnie zaproponuj rodzinom możliwość podzielenia się comiesięcznymi projektami, w których biorą udział oraz tym, co oznacza dla nich wspólnie poświęcony czas.

Rodzinne Wieczory Filmowe (raz w miesiącu)

Zaproś rodziny z twojej Rady i całej parafii, by spotkać się jako „rodzina rodzin”, dzieląc radość i wspólny czas przy nieodpłatnym oglądaniu filmów rodzinnych. Zorganizuj specjalną przestrzeń dla dzieci, z tyłu ustaw krzesła dla rodziców/opiekunów i zapewnij darmowy poczęstunek. Liderzy Rady, co miesiąc dostarczą zaproponowane filmy, jak również zapewnią podstawową pomoc w organizacji wieczoru filmowego.

Oto kilka porad na temat organizowania wieczoru filmowego.

• Wyślij ulotki (poprzez e-maila oraz osobiście) do rodzin z twojej Rady. Rozważ również rozesłanie ich do pozostałych rodzin z twojej parafii. Na ulotce zamieść datę, godzinę rozpoczęcia, miejsce, tytuł filmu oraz informację na temat ewentualnej zbiórki na cele charytatywne, jak również zaproszenie dla dzieci, by przyniosły ze sobą śpiwory, koce i poduszki. Powinieneś również poinformować, że będzie darmowy poczęstunek. Pół godziny przed rozpoczęciem filmu udostępnij pomieszczenie, by ludzie mogli przyjść wcześniej i zająć miejsca.

• Przygotuj dla uczestników wodę, kawę oraz inne napoje. Ustaw skarbonkę, do której uczestnicy będą mogli przekazać dobrowolne datki na aktualnie przeprowadzaną akcję charytatywną (najlepiej związaną z twoją parafią) lub na inny cel wyznaczony w danym miesiącu. Rozważ możliwość zrobienia przerwy w połowie filmu, aby umożliwić skorzystanie z toalet i dać czas na rozprostowanie kości.

• Po filmie poprowadź krótką dyskusję na temat filmu (jak przedstawiał on rodziny?; jakie dobre rzeczy bohaterowie zrobili wspólnie?; czego się nauczyli?)

Zaproś rodziny z twojej Rady i inne zainteresowane rodziny, by byli wolontariuszami w comiesięcznym programie inicjowanym przez Radę. Mogą one zastąpić programy lub działania, które Rada ma już zaplanowane na każdy miesiąc.